Σε μια πανέμορφη, καταπράσινη, πηλιορείτικη αυλή, βρίσκεται η οικία της οικογένειας Λυπουρλή. Πρόκειται για τριώροφο κτήριο, σε πυργοειδή μορφή, το οποίο δέχθηκε πολλές μετασκευές, ενώ στη 10ετία του 1970, ήταν σε ερειπωμένη μορφή. Τα παραπάνω καθιστούν επισφαλή τη χρονολόγησή του. Η όλη εσωτερική λιτή οργάνωση και τα μπαλκόνια του, που παραπέμπουν σε εξώστεγα, το τοποθετούν στον πρώιμο 18ο αι. Το μέγεθος όμως της θύρας εισόδου, με το φεγγίτη και η ελαφρά προεξοχή του τελευταίου ορόφου πάνω σε 2 σειρές λίθων, τοποθετημένων κατά το εκφορικό σύστημα, το τοποθετούν στα μέσα του 19ου αι., χωρίς να αποκλείεται να συνδέονται με εκτεταμένες εργασίες ανακαίνισής του κατά την εποχή αυτή. Σε επαφή με το κτήριο κατασκευάσθηκε πρόσκτισμα με χαγιάτι, κατά τα παραδοσιακά πρότυπα, για να καλύψει σε χώρους τις ανάγκες της οικογένειας.