Σύμφωνα με συμβολαιογραφική πράξη του 1913 το κτήριο, μέχρι τότε, ανήκε στην Αικατερίνη Κουκουσέλη, «εκ πατρικής κληρονομιάς». Ύστερα από σειρά μεταπωλήσεων/μεταβιβάσεων, το 1928, το 1943 και το 1958, το 1979 αγοράσθηκε από την Παρασκευή Ε. Παπαδημητρίου. Στα συμβόλαια περιγράφεται ως ανώγεια κατοικία με 2 δωμάτια και στο συμβόλαιο του 1958 ως κατεδαφιστέα, προφανώς λόγω βλαβών από το σεισμό του 1955. Το ισόγειο ήταν πέτρινο, ενώ δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά για την κατασκευή και τη μορφή του ορόφου. Το κτήριο ανακατασκευάσθηκε στο μεγαλύτερο ποσοστό του σε μορφή που ακολουθεί τα παραδοσιακά πρότυπα. Από το αρχικό κτήριο διατηρούνται τμήματα του ισογείου και το παράσπιτο με τον πέτρινο φούρνο. Εντυπωσιακή είναι και η, πολύχρωμη από λουλούδια, αυλή του κτηρίου, με τα πολλά επίπεδα.