Η ανέγερσή του τοποθετείται στις αρχές του 18ου αι., περί το 1716. Ανήκει στην κατηγορία των οχυρών σπιτιών με διευρυμένη ορθογώνια κάτοψη. Διαμήκης και εγκάρσιος τοίχος χώριζαν την κάτοψη σε 3 χώρους, διαρρύθμιση που εφαρμοζόταν και στους τρεις ορόφους. Στον τελευταίο όροφο ξύλινο εξώστεγο κάλυπτε όλη τη νότια όψη. Παρόλο που το εξώστεγο ήταν κατεστραμμένο, ίχνη στην τοιχοποιία έδιναν ακριβή στοιχεία για τη θέση και την κατασκευή του, αλλά και για τη μορφή της στέγασής του, που ήταν ενιαία στον πέτρινο πυρήνα και στο εξώστεγο. Το κτήριο υπέστη διάφορες μετασκευές για να προσαρμοσθεί στις ανάγκες της κάθε εποχής. Το 2003 αγοράσθηκε από τους Βάιο και Μαρία Τασιοπούλου, αποκαταστάθηκε και μετατράπηκε σε ξενώνα.