Πρόκειται για τυπικό δείγμα αρχοντόσπιτου, του οποίου η κατασκευή, η αρχιτεκτονική και ο διάκοσμος το τοποθετούν στα μέσα του 18ου αι. Όλη η κατασκευή είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή και επιβλητική. Πρόκειται για τριώροφο κτήριο, με πέτρινο οχυρό κορμό, ο οποίος αρχικά είχε πολεμίστρες, ελάχιστα ανοίγματα και καταχύστρα πάνω από την κεντρική είσοδο. Αντίθετα, ο τελευταίος όροφος, με ξύλινο το νότιο τμήμα του, είναι διάτρητος από παράθυρα και φεγγίτες. Στις δύο γωνίες του σχηματίζονται σαχνισί, τα οποία επικοινωνούσαν με ανοιχτό χαγιάτι, που αργότερα φράχθηκε. Το κτήριο διέσωζε εντυπωσιακές οροφές στον τελευταίο όροφο, από τις οποίες διατηρείται μόνο εκείνη στη ΝΑ γωνία. Η κατασκευή ήταν ιδιαίτερα προσεγμένη με επιμέλεια στις λεπτομέρειες. Εκτεταμένες επεμβάσεις έγιναν περί το 1840, κατά τις οποίες το κτήριο διευρύνθηκε προς τα ΒΑ και διανοίχθηκαν ή διευρύνθηκαν παράθυρα στους χαμηλούς ορόφους. Αξίζει να σημειωθεί ότι στον περίβολό του υπήρχε μεγάλος αριθμός από βοηθητικούς χώρους και παράσπιτα. Το κτήρια επισκευάσθηκε στα μέσα της 10ετίας του 2000.