Ιδρύθηκε το 1777, σύμφωνα με επιγραφή στη βόρεια όψη. Πρόκειται για τρίκλιτη βασιλική, με δικλινή στέγη, με τη χαρακτηριστική απότμηση στην ανατολική και δυτική πλευρά και εξωτερική στοά από ξυλοκατασκευή, στη δυτική και νότια πλευρά, που παραπέμπει στα χαγιάτια των σπιτιών. Χαρακτηριστικός είναι ο λιθανάγλυφος διάκοσμος της κόγχης του ιερού με τα οξυκόρυφα τόξα στις αβαθείς κόγχες, το περίτεχνο δίλοβο παράθυρο και το λιθανάγλυφο διάκοσμο από σταυρούς και φυτικά μοτίβα. Το τέμπλο του είναι το αρχικό τέμπλο του Αγ. Δημητρίου. Παραπλέυρως του ναού υπάρχει ναΐσκος αφιερωμένος στους Αγ. Αναργύρους. Στην τοιχογραφία στη νότια όψη του, στο κέντρο, βρίσκεται ο Άγ. Αθανάσιος, δεξιά του οι Άγ. Αναργύροι και αριστερά οι Άγ. Αντώνιος και Κύριλλος.